چگونه هشداردهنده گاز منوکسید کربن مناسب را انتخاب کنیم؟
هشدار دهنده گاز CO یک دستگاه الکترونیکی است که برای آشکار سازی گاز منوکسید کربن که گازی بی بو، بیرنگ، بی مزه و در عین حال سمی و کشنده است بکار برده میشود. در صورت انباشتگی این گاز در محیط خانه یا محل کار، دستگاه هشدار دهنده گاز CO با بوق بلند خود ساکنین را از وجود این گاز سمی مطلع میکند. نصب حداقل یک دستگاه هشداردهنده گاز CO در خانه ضروری است که در این خصوص مطالعه بخش ” مکانهای نصب هشدار دهنده گاز منوکسید کربن ” توصیه میشود.
از عرضه دستگاه هشدار دهنده گاز CO در بازار اروپا و آمریکا بیش از دو دهه میگذرد، و در بازار ایران چند سالی است که این دستگاه با کیفیتها، قابلیتها و قیمتهای مختلف عرضه میگردد. به منظور انتخاب یک دستگاه هشداردهنده با کیفیت و دارای عملکرد مطابق استاندارد، بایستی با ساختار این دستگاه و نحوه عملکرد آن آشنا شویم. یک دستگاه هشداردهنده گاز CO دارای چند بخش اصلی میباشد که عبارتند از:
حسگر گاز CO - پردازشگر دستگاه - بوق دستگاه
در ادامه، این قسمتها به همراه سایر امکانات قابل نصب بر روی دستگاه شرح داده خواهند شد:
حسگر گاز CO
اولین و مهمترین کاری که در یک دستگاه هشداردهنده گاز منوکسید کربن صورت میگیرد، شناسایی گاز CO در هوا میباشد. این کار توسط حسگر دستگاه انجام میشود. هر قدر شناسایی گاز CO با دقت بیشتری صورت گیرد، عملکرد دستگاه در تعیین زمان اعلام خطر نیز صحیح تر خواهد بود. حسگرهای گاز منوکسید کربن را با توجه به تکنولوژی بکار رفته در آنها، میتوان به ۳ گروه اصلی تقسیم بندی نمود:
• حسگر بایومیمتیک
• حسگر نیمه هادی اکسید فلزی
• حسگر الکتروشیمیایی
حسگر گاز CO از نوع بایومیمتیک
Biomimetic CO Sensor
تکنولوژی بکار رفته در این حسگر به تقلید از تاثیر گاز CO بر هموگلوبین خون و کبودی آن متناسب با مقدار گاز CO جذب شده در خون میباشد. در این حسگر یک صفحه از الیاف مصنوعی و شفاف و حساس به گاز CO، عمود بر مسیر پرتویی از نور مادون قرمز قرار گرفته است. با ورود گاز CO به داخل سنسور، این صفحه بتدریج تیره و کدر شده و موجب کاهش مقدار پرتوی عبوری میشود. هرقدر غلظت گاز بیشتر شود، صفحه تیره تر گشته و پرتوی کمتری عبور میکند که مبنای اندازه گیری غلظت گاز CO در این سنسورها میباشد. مزیت این سنسورها، ارزان قیمت بودن آن و ناچیز بودن مقدار برق مصرفی آن میباشد. اما عمر این نوع سنسورها در مقایسه با سایر تکنولوژیها کمتر میباشد. ضمنا شرایط محیطی، تاثیر زیادی روی عملکرد حسگر میگذارد، بطوریکه دستگاه مجهز به این نوع سنسور ممکن است حتی در شرایط معمولی نیز بی دلیل بوغ بزند. همچنین پس از هر مرحله آلارم، حسگر به زمان زیادی نیاز دارد تا به شرایط نرمال خود برگردد. تحقیقات بر روی این حسگرها ادامه دارد تا معایب آن برطرف گردد.
حسگر گاز CO از نوع نیمه هادی اکسید فلزی
Metal Oxide Semiconductor CO Sensor(MOS)
تکنولوژی بکار رفته در این حسگر بر پایه تأثیر گاز CO بر مقاومت الکتریکی یک قطعه نیمه هادی پایه اکسید فلزی میباشد. در این حسگر، یک صفحه نازک از نیمه هادی پایه دی اکسید قلع (SnO₂)با استفاده از یک گرم کننده الکتریکی تا حدود ۴۰۰ درجه سانتیگراد گرم میشود. در این حالت اکسیژن هوا موجب افزایش مقاومت الکتریکی نیمه هادی شده و حضور گاز CO مقاومت الکتریکی آن را کاهش میدهد که مبنای سنجش غلظت گاز CO در هوا میباشد.
سنسورهای نیمه هادی (MOS)، دارای عمر کاری ۵ تا ۱۰ سال بوده و عکس العمل سریعی نسبت به گاز CO از خود نشان میدهند. این حسگرها نیاز به کالیبراسیون دوره ای دارند. ضمنا جریان الکتریکی مورد نیاز این حسگرها قابل توجه میباشد و وجود یک منبع برق دایمی مثل برق شهر ضروری است. این سنسورها نسبت به مواد شیمیایی متداول در خانه ها و همچنین بعضی گازها غیر از گاز CO، عکس العمل نشان داده که موجب بوغ زدن غیر ضروری دستگاه میشود.
حسگر گاز CO از نوع الکتروشیمیایی
Electrochemical CO Sensor
در تکنولوژی بکار رفته در این حسگر از ساختار پیل سوختی ایده گرفته شده است. در این نوع حسگر، دو الکترود از جنس پلاتین در طرفین یک محیط الکترولیت که وظیفه انتقال یونها را به عهده دارد، قرار گرفته اند. الکترولیت معمولا از جنس اسید سولفوریک میباشد، اما در مدلهای مرغوب نظیر حسگرهای ساخت شرکت فیگارو (FIGARO) ژاپن، الکترولیت از جنس آب مقطر میباشد. گاز CO در مجاورت یکی از الکترودها با بخار آب موجود در هوا واکنش میدهد. نتیجه این اکسیداسیون، تبدیل گاز CO به گاز CO2و ورود یونهای مثبت هیدروژن بداخل الکترولیت میباشد. این یونهای مثبت در مجاورت الکترود دیگر با اکسیژن هوا واکنش داده و مجددا تبدیل به بخار آب میگردند. واکنشهای صورت گرفته موجب ایجاد یک جریان الکتریکی بسیار ضعیف (در حدود ۱ تا ۴۰ نانو آمپر در ازای هر PPM غلظت گاز CO) در مدار بین دو الکترود میگردد که مبنای اندازه گیری غلظت گاز CO در این حسگرها میباشد. مزایای حسگر الکتروشیمیایی در مقایسه با سایر انواع حسگرها را میتوان بصورت زیر تقسیم بندی نمود:
• دقت شناسایی غلظت گاز CO در حسگرهای الکتروشیمیایی به مراتب بیشتر از دیگر انواع حسگرها میباشد، بطوریکه خطای اندازه گیری معمولا در حدود ۳ درصد و در مدلهای مرغوب در حدود یک درصد میباشد. لذا با نصب یک صفحه نمایش بر روی دستگاه مجهز به حسگر الکتروشیمیایی، نمایش غلظت گاز CO امکان پذیر میباشد.
• همچنین بین غلظت گاز CO و جریان الکتریکی دو سر حسگر، یک رابطه خطی وجود دارد که در تعریف عملکرد دستگاه مطابق استاندارد و تعیین زمان دقیق اعلام خطر بسیار اهمیت دارد.
• در مقایسه با دیگر تکنولوژیهای موجود برای تشخیص گاز CO، حسگرهای الکتروشیمیایی بیشترین وابستگی را به گاز CO دارند. بطوریکه کمترین عکس العمل را نسبت به سایر گازها از خود نشان میدهند. البته گاز آمونیاک منتشر شده از بعضی شوینده ها میتواند موجب بوق زدن غیر ضروری دستگاه گردد.
• مصرف برق این حسگرها بسیار کم میباشد، لذا در بیشتر مدلها از باتری بعنوان تنها منبع تامین انرژی دستگاه استفاده میشود و دستگاه در شرایط عادی برای مدت چند سال بدون تعویض باتری کار میکند . ضمنا در مدلهایی که با برق شهر کار میکنند، باتری پشتیبان میتواند برای مدت چند هفته دستگاه را فعال نگهدارد.
• کالیبراسیون دستگاه مجهز به حسگر الکتروشیمیایی بسیار ساده بوده و دستگاه بطور اتوماتیک این فرایند را در طول عمر کاری خود انجام میدهد و نیازی به کالیبراسیون دوره ای دستگاه نمیباشد. کالیبراسیون دستی تنها یکبار و در مرحله تولید انجام میشود.
• حسگر الکتروشیمیایی در شناسایی گاز CO بسیار سریع عمل میکند و پس از رفع گاز، زمان بازگشت حسگر به شرایط طبیعی بسیار کوتاه میباشد.
• طول عمر حسگر در بعضی از مدلهای موجود در بازار، بین ۲ تا ۵ سال میباشد که بعضا امکان تعویض حسگر بر روی دستگاه پیش بینی میشود. در مدلهای مرغوب، طول عمر حسگر ۷ سال و یا بیشتر میباشد که بر روی دستگاه امکان تعویض حسگر وجود ندارد و با پایان یافتن عمر دستگاه، هشدار دهنده جدید باید تهیه گردد.
پردازشگر دستگاه
این قسمت از دستگاه، سیگنال الکتریکی بدست آمده از حسگر گاز CO را دریافت و مطابق برنامه تعریف شده برای دستگاه، تحلیل و در صورت لزوم دستور اعلام خطر میدهد. در خصوص هشدار دهنده گاز منوکسید کربن یک استاندارد بین المللی با شماره BS EN 50291-1وجود دارد که نحوه عملکرد دستگاه را در شرایط مختلف شرح میدهد.
عملکرد دستگاه مطابق این استاندارد موجب شده است تا پردازشگر هشدار دهنده گاز CO دارای پیچیده ترین عملکرد در میان تمام هشدار دهنده ها باشد. زیرا در سایر هشداردهنده ها نظیر هشدار دهنده گاز شهری، هشداردهنده دود و یا هشدار دهنده حرارت، آستانه خطر ثابت بوده و بسادگی برای دستگاه قابل تعریف میباشند. برای مثال در هشدار دهنده گاز شهری، با رسیدن غلظت گاز به حد ۱۰% حد انفجار، دستگاه بوق میزند و یا با رسیدن غلظت دود به حدی مشخص، هشداردهنده دود فعال میگردد، و در هشدار دهنده حرارت، دمای آستانه خطر در ۵۰ درجه سانتیگراد بسادگی برای پردازشگر دستگاه تعریف میگردد. اما عملکرد هشدار دهنده گاز منوکسید کربن مطابق استاندارد، به این سادگی نمی باشد.
مسمومیت با گاز CO تابع دو پارامتر غلظت گاز و مدت زمان استنشاق هوای آلوده به گاز CO میباشد. بطوریکه با توجه به این دو متغیر، زمان بروز علایم مسـمومیت در انسـان نیـز تغیـیر میکـند. در تـدوین اسـتانـدارد بیـن المللی BS EN 50291-1 یک تیم پزشکی، تاثیر هوای آلوده به گاز CO را بر بدن انسان بررسی و در غلظتهای مختلف گاز CO، مدت زمان لازم برای پدیدار شدن علایم مسمومیت یا همان آستانه خطر تعیین گردیدند. نتیجه این تحقیق بصورت یک جدول درآمده که در استاندارد BS EN 50291-1 با نام جدول شرایط هشدار، مبنای عملکرد دستگاه هشداردهنده گردیده است:
جدول شرایط هشدار در دستگاه هشداردهنده گاز CO
|
باید قبل از این زمان هشدار دهد
|
نباید قبل از این زمان هشدار دهد
|
غلظت گاز منوکسید کربن
|
|
-
|
۱۲۰ دقیقه
|
۳۰ PPM
|
|
۹۰ دقیقه
|
۶۰ دقیقه
|
۵۰ PPM
|
|
۴۰ دقیقه
|
۱۰ دقیقه
|
۱۰۰ PPM
|
|
۳ دقیقه
|
-
|
۳۰۰ PPM
|
عملکرد دستگاه مطابق این جدول علاوه بر یک پردازشگر دقیق، مستلزم داشتن یک حسگر حساس نیز میباشد که بهترین عملکرد را میتوان تنها از حسگرهای الکتروشیمیایی انتظار داشت.
با ذکر یک مثال، عملکرد مطابق استاندارد یک هشداردهنده در شرایط مختلف روشن تر میگردد. فرض کنید به علت نقص فنی در وسیله گرمایشی ساختمان، گاز CO با غلظت ۵۰ PPM در هوا منتشر شده باشد. بر اساس جدول هشدار، حضور در این مکان برای مدت ۹۰ دقیقه کاملا بیخطر میباشد. گرچه بهترین زمان برای بوق زدن دستگاه، ۹۰ دقیقه پس از انتشار گاز CO با غلظت ۵۰ PPM میباشد اما هشدار دهنده، یک دستگاه الکترونیکی است و شرایط محیطی نظیر سرما و گرمای شدید، خشکی و یا رطوبت زیاد هوا روی عملکرد حسگر دستگاه تاثیر میگذارد. لذا استاندارد، یک فرصت ۳۰ دقیقه ای (یـعنی در فـاصله زمـانی ۶۰ تا ۹۰ دقـیقـه پـس از انتشـار گاز CO با غلـظت ۵۰ PPM) به دستگاه میدهد تا پس از تحلیل شرایط موجود، نسبت به شروع بوق زدن اقدام کند. بدیهی است در صورت بوق زدن دستگاه زودتر از ۶۰ دقیقه و یا دیرتر از ۹۰ دقیقه، عملکرد دستگاه غیر استاندارد خواهد بود.
حال فرض کنید نقص وسیله گرمایشی ساختمان، شدت پیدا کرده و غلظت گاز CO تا حدود ۱۰۰ PPM افزایش یافته است. در این حالت، برنامه پردازشگر دستگاه تغییر میکند و بر اساس جدول شرایط هشدار، مدت زمان حضور ایمن در این مکان تا ۴۰ دقیقه کاهش می یابد. مجددا دستگاه بایستی طی یک فرصت ۳۰ دقیقه ای(این بار در فاصله زمانی ۱۰ تا ۴۰ دقیقه پس از انتشار گاز CO با غلظت ۱۰۰ PPM) بوق زدن خود را شروع کند. در صورت بوق زدن دستگاه زودتر از ۱۰ دقیقه و یا بعد از ۴۰ دقیقه از انتشار گاز CO، عملکرد دستگاه غیر استاندارد میباشد.
در استاندارد BS EN 50291-1، الزامات دیگری نیز برای دستگاه هشدار دهنده گاز CO در نظر گرفته شده است. لذا پردازشگر دستگاه باید عملکرد قسمتهای مختلف دستگاه را در فواصل زمانی مشخص بررسی و موارد زیر را اعلام نماید:
• در صورت بروز اشکال در عملکرد هر قسمت، از طریق بوق و سیگنال نوری پیغام خطا بدهد.
• تعویض باتری را از چند روز قبل از خاموش شدن دستگاه، از طریق بوق و سیگنال نوری اعلام نماید.
• پایان عمر دستگاه را از طریق بوق و سیگنال نوری اعلام نماید.
• دستگاه باید دارای دکمه تست باشد تا مصرف کننده بتواند عملکرد دستگاه را بصورت دستی بیازماید. در این حالت نیز پردازشگر دستگاه، بایستی عملکرد قسمتهای مختلف را بررسی و نتیجه را بصورت سیگنالهای شنیداری و نوری اعلام نماید.
لازم بذکر است در دستگاههای دارای صفحه نمایش، هر یک از موارد فوق با علایمی متفاوت بر صفحه دیجیتال دستگاه نمایش داده میشوند.
بوق اعلام خطر
علاوه بر حسگر گاز CO و پردازشگر دستگاه، بوق اعلام خطر نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. زیرا وظیفه مطلع نمودن ساکنین را در شرایط هشدار بعهده دارد.
بر اساس استاندارد بین المللی BS EN 50291-1، قدرت بوق دستگاه بایستی حداقل ۸۵ دسیبل (dB) باشد. این قدرت صوتی برای یک بوق، زیاد میباشد اما ضروری است. زیرا در صورت نصب هشداردهنده گاز CO در موتورخانه، بوق دستگاه بایستی در مشاعات نظیر پارکینگ، راه پله و یا لابی شنیده شود. و یا در صورت نصب دستگاه در داخل خانه، بوق دستگاه بایستی بتواند در هنگام شب، ساکنین در حال خواب آنهم در اتاقهای با در بسته را بیدار نماید.
توصیه میشود تا در هنگام تست دستی دستگاه، یک دست خود را روی بوق گذاشته و با دست دیگر، دکمه تست را فشار دهید تا از آسیب تدریجی به گوش جلوگیری شود.
صفحه نمایش
این امکان را فراهم میسازد تا ساکنین ازمقدار غلظت گاز CO موجود در هوا مطلع شوند. اطلاع از غلظت گازCO در هوا، امکان ارزیابی میزان خطر را فراهم میسازد. بعبارت دیگر در صورت مشاهده غلظت بالای گازCO بر روی صفحه نمایش، ساکنین بایستی بسرعت محیط را ترک کنند زیرا در این شرایط ثانیه ها نیز مهم میباشند. اما در صورت کم بودن غلظت گاز CO نمایش داده شده بر روی صفحه دیجیتال، با تهویه مناسب هوای محیط از طریق باز کردن در و پنجره میتوان شرایط سالم را به هوای محیط بازگرداند.
همچنین از صفحه نمایش میتوان برای بیان بهتر وضعیت دستگاه استفاده نمود. برای مثال، در صورت بروز اشکال درعملکرد دستگاه، رو به اتمام بودن شارژ باتری و یا پایان عمر دستگاه، میتوان با عباراتی مرتبط، ساکنین را در جریان وضعیت دستگاه قرار داد.
از دیگر امکاناتی که تنها در دستگاههای دارای صفحه نمایش میتوان ایجاد نمود، قابلیت ثبت و نمایش بیشترین غلظت گاز CO میباشد. با این قابلیت، ساکنین پس از بازگشت به خانه میتوانند از وضعیت هوا در زمان عدم حضورشان در خانه مطلع شوند و در صورت وجود مشکل، نسبت به شناسایی و رفع نقص در سیستم گرمایشی خانه بپردازند. این قابلیت در هشداردهنده های نصب شده در موتورخانه نیز بسیار سودمند است. زیرا تعمیرکار را در جریان وضعیت عملکرد مشعل و نحوه خروج دود از موتورخانه از زمان بازدید قبلی خود تا حال قرار میدهد. لذا تعمیرکار با توجه به مقدار ثبت شده در حافظه دستگاه، میتواند به ارزیابی میزان تعمیرات لازم بپردازد و پس از انجام تعمیرات، مدیر ساختمان نیز میتواند از نتیجه تعمیرات مطمئن گردد.
دستگاه در حالت سکوت
این امکان را فراهم میسازد تا در هنگام خطر و بوق زدن دستگاه، بتوان دستگاه را ساکت نمود و در آرامش به تهویه هوای محیط اقدام نمود. برای اینکار بایستی دکمه روی دستگاه رافشار داد تا دستگاه برای مدت ۵ تا ۶ دقیقه ساکت شود. البته دستگاه در طی این مدت همچنان به عمل خود یعنی اندازه گیری غلظت گاز CO ادامه میدهد و تا زمانی که شرایط هوا در وضعیت هشدار باشد، چراغ خطر دستگاه چشمک میزند. در دستگاههایی که دارای صفحه نمایش میباشند، غلظت گاز CO در طول دوره سکوت نیز نمایش داده میشود. با پایان دوره سکوت، در صورت سالم بودن هوای محیط، دستگاه ساکت باقی میماند و در غیر این صورت، دستگاه مجددا بوق میزند.
در برخی از مدلهای هشدار دهنده، این قابلیت همیشه فعال میباشد و در غلظتهای کم و یا زیاد گاز CO میتوان دستگاه را ساکت نمود. اما در برخی از مدلها این قابلیت محدودیت دارد و تنها برای غلظت کم و یا متوسط گاز CO میتوان دستگاه را ساکت نمود. زیرا در این شرایط نیازی به ترک محیط نمیباشد و با تهویه محیط میتوان مشکل انباشتگی گاز CO را برطرف نمود. اما در غلظتهای بالا که ترک محیط ضروری است، این قابلیت غیر فعال شده و دستگاه حتی با فشردن دکمه روی آن، به بوق زدن خود ادامه میدهد.
گواهینامه (CERTIFICATE)
در استاندارد BS EN 50291-1 علاوه بر مشخصات و الزامات عملکردی دستگاه هشداردهنده گاز CO، روشهای تست و آزمون کیفیت دستگاه نیز ارایه شده است. بر اساس این استاندارد، عملکرد قطعات مختلف دستگاه، میزان تشعشات الکترومغناطیسی قطعات، تاثیر گازهای مختلف روی حسگر دستگاه، تاثیر سرما و گرمای شدید، تاثیر خشکی و یا رطوبت زیاد هوا روی عملکرد دستگاه بایستی مورد بررسی قرار گیرند. پس از انجام تستهای فوق روی تعدادی از این دستگاهها و موفقیت آنها در آزمونهای ذکر شده، همین دستگاهها تحت تستهای بلند مدت قرار میگیرند و عملکرد آنها در طی چند ماه و در شرایط مختلف محیطی بررسی میگردد. نهایتا پس از تایید عملکرد تمام دستگاهها، این مدل از هشداردهنده گاز CO، تایید و گواهینامه میتواند صادر گردد.
مـؤسسه استـانـدارد و تحقیـقـات صـنعـتی ایـران، نگـارش ۲۰۰۸ استـانـدارد بین الـمللی BS EN 50291-1 را ترجمه و بعنوان استاندارد ملّی با شماره ISIRI 13172-1 منتشر نموده است. از آنجاییکه استاندارد مذکور جزء استانداردهای اجباری محصول میباشد، لذا کلیه دستگاههای هشدار دهنده گاز منوکسید کربن عرضه شده در بازار ایران، ملزم به داشتن عملکردی مطابق این استاندارد می باشند.
بمنظور بررسی عملکرد دستگاه هشداردهنده گاز CO مطابق با استاندارد BS EN 50291-1 و یا بعبارت دیگر استاندارد ملی ISIRI 13172-1، آزمایشـگاهی خـاص و با تجهیـزات پیشـرفته مـورد نیـاز میباشد. در سـطح بـیـن المللی تنـها چنــد موسـسه انگــشـت شمـار دارای چنیـن آزمایشگـاه مجهـزی میباشنـد که معتـبـرترین آنـها BRE انگـلستان با ارائـه گـواهینامـه BSI ،LPCB انگلستان با ارائه گواهینامه Kitemark و UL آمریکا با ارائه گواهینامه ای با همین نام می باشند. البته در مـورد اخیر، دستگاهها مطابق استاندارد داخلی آمریکا UL2034 که با استاندارد بین المللی متفاوت میباشد تست میگردند. استاندارد بین المللی، کاملتر و سخت گیرانه تر از استاندارد UL میباشد. لذا در خود آمریکا بحثهای زیادی در جریان است تا هشداردهنده های عرضه شده در بازار آمریکا نیز مطابق استاندارد بین المللی ساخته و تست گردند.
بنابراین در انتخاب دستـگاه هشداردهنده گاز CO، با استناد به تاییدیه های داخلی و یا خارجی نامعتبر، و یا با انجام چند تست موردی و اعلام خطر دستگاه، نمیتوان این هشدار دهنده را بعنوان محصولی استاندارد در نظر گرفت و به آن اعتماد نمود.
کلام آخر
با عنایت به مطالب ذکر شده در بالا، موارد زیر در انتخاب یک هشداردهنده گاز منوکسید کربن دارای اهمیت است:
۱- حسگر الکتروشیمیایی بهترین عملکرد را در شناسایی گاز منوکسید کربن دارد. لذا در انتخاب دستگاه هشداردهنده دقت کنید تا سنسور نصب شده بر روی دستگاه از نوع الکتروشیمیایی باشد. نوع مرغوب حسگر الکتروشیمیایی گرانقیمت بوده و سهم مهمی در قیمت نهایی دستگاه دارد.
۲- عملکرد دستگاه بایستی مطابق استاندارد بین المللی BS EN 50291-1 و یا استاندارد ملیISIRI 13172-1 باشد. به یاد داشته باشید، دستگاهی که دارای آستانه خطر ثابت میباشد، و تنها در یک غلظت مشخص نظیر ۱۰۰ PPM یا ۱۵۰ PPM بوق زدن را شروع میکند، عملکرد دستگاه مطابق استاندارد نمیباشد.
۳- از آنجاییکه گاز CO غیر قابل شناسایی میباشد، تجهیز دستگاه به سایر امکانات باعث افزایش توانایی شما در آگاهی از وضعیت سلامت هوای خانه در شرایط مختلف میشود. لذا داشتن امکاناتی نظیر صفحه نمایش غلظت گاز CO، حافظه ثبت بیشترین غلظت گاز، ساکت کردن دستگاه در هنگام اعلام خطر، کارکرد دستگاه با باتری، همگی موجب تکمیل عملکرد دستگاه میشوند.
۴- یک موسسه معتبر بین المللی، گواهینامه کیفیت محصول را برای دستگاه صادر کرده باشد. این گواهینامه معتبر بین المللی، تضمین کننده عملکرد صحیح و هشدار بموقع دستگاه در هنگام خطر میباشد. بعبارت دیگر، اگر دستگاهی تمام ویژگیهای فوق را داشته باشد، اما دارای گواهینامه معتبر بین المللی نباشد، نمیتوان به عملکرد آن اطمینان کرد.
