همه مي دانيم كه راهكار اصلي پيشگيري از حوادث گاز گرفتگي و مرگ خاموش در ساختمان ها، حل ريشه اي مشكلات و معضلات اساسي دودكش هاي ساختمان ها در مرحله طراحي و اجراي ساختمان است چون عامل بيش از ۸۰% حوادث مرگ خاموش، نقش در عملكرد دودكش ساختمان ها يعني نداشتن دودكش استاندارد با مكش مناسب مستمر است. در كنار اين عامل اصلي، تهويه هوا و جريان هواي تازه نبايد فراموش شود و نبايد با بستن تمام منافذ ورود هواي تازه به واحد مسكوني،‌ تهويه هوا مختل شود.

جای صحبت و حرف زیاد است چون عوامل تاثيرگذار بر حوادث گازگرفتگي بسیار گسترده است اما در نظر داشته باشیم كه با توجه به وضعيت نامناسب دودكش هاي ساختمان ها و در نظر داشتن بيش از ۲۰ ميليون واحد مسكوني موجود، توجه ويژه به رعايت ملاحظات و نكات ايمني و راهكارهاي ارتقاي سطح ايمني در ساختمان ها براي كاهش خطر گاز گرفتگي بسيار ضروري است:

حتی اگر وسیله گازسوز علاوه بر سیستم ODS مجهز به سیستم سنسور دود یا کلاهک تعدیل نیز باشد بازهم نباید خیالمان از بابت گازگرفتگی راحت باشد. چون اگر دود یا محصولات احتراق، از محل اتصالات دودکش داخل ساختمان به محیط خانه انتشار یابد، سنسور حرارتي كلاهك تعديل يا سنسور دود، عمل نخواهد کرد. لذا توصیه تکمیلی استفاده از سیستم های هشدار دهنده نشت گاز منوكسيد كربن CO Detector و حتی سيستم هاي قطع کننده جریان گاز – البته از نوع استاندارد آن –  است. خوشبختانه بعد از چند سال تلاش و پيگيري سازمان ملي استاندارد، شركت ملي گاز ايران و كارگروه پيشگيري از مرگهاي خاموش، با ايجاد بستر آزمون و تاييد آزمايشگاه مرجع براي تست آزمون مربوطه، استاندارد اين محصول اجباري اعلام شده است. لذا توصيه مي شود حتماً از نوع استاندارد آن استفاده شود.
همچنین بر اساس مباحث ۱۷ و ۱۴ مقررات ملی ساختمان بهتر آنست که – بویژه در واحدهای مسکونی کوچک تعریف شده یعنی زیر ۶۰ متر و حتی ساختمان های عمومی بالای ۱۰ واحد – از سیستم های گرمایشی دارای دودکش دوجداره و با محفظه احتراق بسته یا سیلد استفاده کنیم تا هوای خانه توسط وسیله گازسوز مصرف نشود بلکه هوا را از خارج ساختمان بگیرد. (بخاری هرماتیک، آبگرمکن و پکیج روم سیلد با دودکش دوجداره فن دار). توصیه اکید اینست که در واحدهای مسکونی که از پنجره دوجداره استفاده میشود، حتما از سیستم های حرارتی با محفظه احتراق بسته استفاده شود.